ผมได้รับมอบพระสมเด็จพิมพ์ไกเซอร์ (บางคนเรียก เศียรโต น่าจะเป็นพิมพ์ที่สื่อถึงหลวงปู่เจ้าประคุณสมเด็จฯโต) ลงรักปิดทองร่องชาด จากพี่ที่เป็นต้นบุญและชักนำให้รู้จักพระพิมพ์ของวังหน้ามาราว 2 ปี
ได้มาตอนแรกฝุ่นเต็มไปเลย ล้างออกยากมาก ได้ศึกษาจาก internet ดูพบว่าหากพระสมเด็จที่มีอายุเป็นร้อยๆปีเนื้อท่านจะแกร่ง น้ำร้อนๆไม่สามารถระคายผิวท่าน ซึ่งก็เป็นจริงครับ นับเป็นครั้งแรกที่นำพระเนื้อผงสรงน้ำร้อนๆ(ก่อนนำท่านลงสรงต้องขอขมาก่อน) จากนั้นผมนำน้ำมันจันทร์ผสมน้ำร้อนล้างองค์ท่านด้วย ขณะดูฟองอากาศปุดๆออกมาจากองค์พระเพลินๆ ... ปรากฏว่าตกใจแรกคือชาด-ทองเปื่อยเลยครับ รีบนำท่านออกมา ปรากฎว่าข้างหลังบิ่นอีกครับ หุหุ ตกใจอีกรอบ พอมาเห็นเนื้อพระท่านทำไมดูใหม่จังหรือว่าพี่เขาหลอกเราหว่า คิดไปนู่นนน ตกใจสาม ... ก็เลยเข้าไปศึกษาตำราพระสมเด็จของสปิริตและดูรูปประกอบ (ดีที่เขาวิเคราะห์เรื่องเนื้อในพอดี) ก็ได้ถึงบางอ้อว่า...ของแท้ต้องแบบนี้เหมือนไม้เก่าอายุร้อยๆปี หากเอาเปลือกออกจะเห็นเนื้อใน ซึ่งจะแกร่งมาก ก็เลยสบายใจ อัญเชิญท่านไปเข้ากรอบ ปรากฏผลทางด้านเมตตามหานิยมครับผม (ปัจจุบันเก็บท่านไว้แล้ว) มาภายหลังได้ศึกษาจากตำราวิเคราะห์พระสมเด็จฯของอาจารย์ปู่ประถม ก็ทำให้เข้าใจยิ่งๆขึ้นไปอีกครับว่าของแท้ต้องแบบนี้เด๊อ สาธุ สาธุ จบเสียที
